کتاب حاضر تحت عنوان ولفارت اپوس ۴۵ مجموعهای مشتمل بر ۶۰ اتود برای ساز ویولن میباشد که اغلب نوازندگان ویولن با آن آشنایی دارند. کتاب ولفارت ۶۰ اتود مقدماتی و فشرده ویولن اپوس ۴۵ از شناخته شدهترین و پرکاربردترین مجموعه تمرینها جهت ساخت و تقویت تکنیک نوازندگی هنرجویان ویولن میباشد.
اصطلاح اتود (Etude) که واژه ای فرانسوی است، در لغت به معنی آموزه (Study)، تحصیل، تعلیم، تمرین و ورزش آمده است. در موسیقی، قطعهای سازی است که غالبا فرم معینی نداشته و به منظور پیشرفت و ارتقای تکنیک نوازنده به کار برده میشود. بعضی از اتودها، دارای ارزش موسیقایی خاصی هستند. از شاهکارهایی از این نوع، میتوان به آثاری از شوپن (Chopin) و دبوسی (Debussy) اشاره کرد. اتود، قطعهایست که برای کمک به هنرجوی یک ساز، در گسترش تواناییهای مکانیکی (Mechanical) و تکنیکاش (Technical) طراحی شده باشد. یک اتود، معمولا یکی از مسایل ویژهی تکنیک سازی را دربر میگیرد؛ مانند گامها، آرپژها، اکتاوها، دوبل نتها، تریلها و … اتودها از لحاظ اول آهنگسازی، اصولا قطعات کاملی هستند؛ در حالی که تمرینهای انگشت (Finger – Exercises)، صرفا قطعات کوچکی هستند که غالبا یا در یک تنالیتهی خاص تکرار شده و یا بین درجات یک گام در حرکتاند.
امروزه، بسیاری از مربیان ، تمرینهای انگشت را به اتودها ترجیح میدهند؛ زیرا آنها را کار آمدتر میدانند. کلمنتی (Clementi) پایهگذار اتود مدرن میباشد. آثار وی، نقطهی عطف درخشانی در آغاز نگارش اتود، در ادبیات موسیقی قرن ۱۹م. به شمار میرود. از برجستهترین مجموعهی اتودها برای ویولن، میتوان به آثار کروتزر (Kretzer)، کایزر (Kayser)، ولفارت (Wohlfahrt)، رد (Rode)، پاگانینی (Paganini)، دآلار (d،Alar) و بری یو (Beriot)، اشاره کرد. البته هدف آموزش موسیقی، انتقال محتوای عمیق هنری، به هنرجویان است و تکنیک، وسیلهای برای بیان محتوا و احساس است. به عبارت دیگر، چیزی که موجب پدید آمدن تکنیکهای پیچیده میشود، محتوای متعالی ست که اجرای آن، ابداع تکنیکهای متناسب را اقتضا میکند. گفتنی است که صرف پشت سر هم قرار دادن تکنیکهای پیچیده، محتوای با ارزش هنری ایجاد نمیکند. در هنگام آموزش نیز لازم است آموزش تکنیک و محتوا، توام با یکدیگر انجام گیرد.