کتاب نوا برای نوآموزان موسیقی ایرانی

<!–
–>

یکی از ویژگی‌های مهم ساده‌نویسی کردن آهنگ‌ها تقویت شوروشوق فراگیری در نوآموزان است که رابطۀ آنها را با دنیای موسیقی احساسی‌تر و دوستانه‌تر می‌کند. به عبارتی با ساده‌نویسی کردن می‌توان آموزش را به‌صورت گام‌به‌گام تداوم بخشید؛ به این صورت که اگر آهنگی قابلیت ساده شدن دارد و به چارچوب آن لطمه‌ای وارد نمی‌شود را می‌توان با توجه به توانایی هنرجوی نوآموز ساده کرده و در اختیار او قرارداد کما اینکه این امر در موسیقی کلاسیک غرب بسیار رایج بوده و از همان ابتدا سعی می‌کنند نوآموز را با بنیان موسیقی کلاسیک آشنا کرده و ارتباطش را تنگاتنگ با اصل موضوع حفظ کنند. در سال‌های اخیر بسیاری از ترانه‌ها و آهنگ‌های فولکلور ساده‌نویسی شده و چاپ و منتشر گردیده است که خود از دلایل ماندگاری هنرجو در ادامۀ راه است. در این میان ردیف‌های دستگاهی با توجه به جایگاه و اهمیتشان در موسیقی ایرانی سهم چندانی را به خود اختصاص نداده مگر در مواردی انگشت‌شمار که فقط ضربی‌های ردیف را ساده‌نویسی کرده و به هنرجو آموخته‌اند.

اهدافی که باعث شکل‌گیری این مجموعه گردید را می‌توان اینگونه برشمرد:

• آشنایی مقدماتی نوآموزان با ردیف‌های دستگاهی
• آماده‌سازی ذهنیت نوآموز برای شناخت و درک مقدماتی دستگاه‌ها
• ایجاد یک رابطۀ سهل و آسان بین هنرجو و اصالت‌های موسیقی ایرانی
• به وجود آوردن یک رابطۀ تنگاتنگ و صمیمانه با موسیقی اصیل ایرانی
• شناخت نسبی و اولیه با واژه‌هایی مانند «نت ایست»، «نت شاهد»، «نت فینال یا خاتمه» و…
• آشنا شدن نوآموزان از همان ابتدا با اسامی گوشه‌ها و نغمات و مأنوس شدن آنها با این اسامی
• اصالت بخشیدن به‌کار از همان روزهای آغازین فراگیری موسیقی که خود عاملی است بسیار مؤثر در جهت بخشیدن به اندیشۀ موسیقایی نوآموز