کتاب خوش نواز – نواخته های استاد غلامحسین بیگجه خانی

کتاب حاضر تحت عنوان کتاب خوش نواز که دو بخش موسیقی کلاسیک و آذری ایران را شامل می‌شود دربر گیرنده‌ی قطعه‌های ضربی با اجرای استاد بیگجه خانی در نوارهای کاست و برنامه‌های مختلف و هدف آن آشنایی هنرجویان با شیوه‌ی نوازندگی ایشان است. برخی از ویژگی‌های ایشان در شیوه‌ی نوازندگی تار به شرح زیر می‌باشد:
۱. استفاده از ویبراسیون‌های زیاد مخصوصا همراه با ریز
۲. تک ریزهایی که فاصله‌ی میان تک و ریز در آن‌ها بسیار کم است و از نظر زمانی به ریز خیلی نزدیک است، اما مضراب اول شان با تاکید اجرا می‌شود
۳. دراب‌هایی که غالبا روی دو یا سه نت و به ندرت روی یک نت، اجرا می‌شود و از تریل به صورت معمول و نه دوبل نت استفاده می‌شود.

استاد غلامحسین بیگجه خانی در سال ۱۲۹۷ شمسی در محله‌ی سنجران تبریز چشم به جهان گشود. پدرش حسین قلی خان از استادان صاحب نام و نوازنده‌ی چیره دست تار بود. بیگجه خانی از شش سالگی نزد پدر به آموختن تار پرداخت و پس از مرگ او نزد رضاقلی زابلی که از شاگردان مشهور پدرش بود، فراگیری تار را ادامه داد. دوران جوانی را با شنیدن صفحات سنگی قدیمی از استادانی چون آقاحسین قلی، درویش خان، نی داوود و علی اکبر شهنازی گذراند و بعدها از محضر دو استاد برجسته‌ی آواز، میرعلی عسگر صادق الوعد و اقبال آذر بهره‌های فراوان برد. در همین ایام بود که با استاد چیره دست دایره، حاج محمود فرنام آشنا شد و این آشنایی به همکاری صمیمانه‌ای منجر شد که حدود ۵۰ سال دوام آورد. استاد بیگجه خانی مدت ۲۵ سال سرپرستی ارکستر شماره‌ی یک رادیو را به عهده داشت و مدتی نیز در کارگاه موسیقی کودکان و نوجوانان تبریز به تدریس تار پرداخت. زندگی پربار این هنرمند بزرگ و فروتن در ۲۴ فروردین ۱۳۶۶ به پایان رسید.