اشتباهات بیشمار هنرجویان ویلن در مواردی مثل نحوه گرفتن ساز، آرشه کشی، مهارت انگشتان دست چپ، ریتم و همه مواردی که باید در پوزیسیون اول فرا گرفته شوند تا حد زیادی به هم سطح نبودن پایههای آموزشی و نقصهایی در این پایه ها مربوط است. هم سطح بودن پایههای آموزشی، تنها راه موفقیت است. در حقیقت انگیزه پل هرفرت از تدوین کتاب گام نوازی ویلن یک درس یک روز همین واقعیت ذهنی بوده و کتاب مستقیما به این پوزیسیون مهم (اول) مربوط است. بسیار مهم است که هنرجوی ویلن، متناسب با تواناییهای تکنیکیاش، فهم و شناخت جامعی از گام، آرپژ، فواصل سوم و اجرای جفت سیمهای ساده بدست آورد.
در اجرای تمرینات جفت سیم کتاب گام نوازی ویلن یک درس یک روز از همان ابتدا باید دو جنبه را در نظر گرفت: وضعیت دست چپ که باید درست باشد و فشار مساوی آرشه روی هر دو سیم که باعث مهارت بیشتر انگشتان دست راست روی چوب آرشه و صدا دهی خوب سیم ها میشود. اجرای گام ها، فواصل سوم، آرپژ و جفت سیمها در گامهای مختلف علاوه بر حساس شدن گوش باعث میشود شاگرد در آرشه کشی از یک سیم به سیم دیگر راحت و عالی عمل کند. ثابت نگه داشتن انگشتان دست چپ در حرکت از یک سیم به سیم دیگر را نیز به عنوان نکته ای خاص باید تمرین نمود. اجرای نرم و خوش صدای گام نیز بدون پاداش نخواهد ماند.
یکی دیگر از ضعف های بسیاری از شاگردان، فهم نادرست ریتم است. گامهای کتاب گام نوازی ویلن یک درس یک روز را باید در عبارات ریتمیک و متنوع و با جدیت تمرین کرد. معلم نیز میتواند عبارات ریتمیک بیشتری به هنرجو بدهد. نهایتا معلم واقعی باید سعی کند احساس یک اجرای بدون نقص و « هنرمندانه » را در وجود شاگرد به ایجاد کند. امروزه بسیاری از شاگردان موسیقی دست و پا شکسته و غیر دقیق اجرا می کنند. مهم نیست که شاگرد چقدر می تواند بنوازد مهم این است که آن مختصری که می نوازد خوب، دقیق و روان بنوازد.